Zakątek samotnych dusz.

Dark Thought

Fragment polany. Miejsce to posiada dość przytłaczającą atmosferę. Rosną tu wiecznie łyse, suche drzewa. Trawa jest szorstka i krótka. Często wieją porywiste wiatry. Zakątek samotnych dusz jest wiecznie martwy, nawet wiosną nie gości tu zieleń. Doskonałe miejsce dla koni, które utraciły kogoś bliskiego.

Exellent

Na polanę wszedł Exellent. Nikogo nie stracił, ale doskwiera mu już samotność. Skubnął trawy i spojrzał w niebo, prosząc aby pojawiła się tutaj jakaś klacz..

Prima · Gość

Oddając się woli swych kopyt pozwoliła się im prowadzić. Zaprowadziły ją tu. Rozejrzała się wokół Przygnębiająca atmosfera trochę ją rozzłościła - nie wiedziała czemu. Postanowiła ją zignorować i rześkim kłusem biegała po okolicy aż zauważyła jedną z niewielu osób które tutaj znała ale zawahała się przed podejściem do Exellenta.

Exellent

Odwrócił się, bowiem usłyszał za sobą kroki. - Witam mademoiselle [czyt. madmuazel]. Co panienkę tutaj przyniosło? - Czy to się stało na prawdę?! Czy jego modlitwa zadziałała?!

Prima · Gość

Na jej pysku pojawił się na chwile uśmiech i to absolutnie szczery. Po czym posłała znaczące spojrzenie na swe kopyta -Sprowadziły mnie tu moje kopyta nad którymi nawiasem mówiąc czasami nie panuję. A co pana tu przywiodło monsieur?

Exellent

- Ach madame.. Samotność.. I kopyta oczywiście. - Uśmiechnął się gorzko. Spojrzał ponownie w niebo, aby ktoś mu powiedział co ma powiedzieć.

Prima · Gość

Zaśm8iała się krótko po czym umilkła wdychając świeże powietrze. Starała się przełamać jakoś aurę tego miejsca. -Hmm.. samotność.. tak. Słyszałam o tym zjawisku. - powiedziała kłamliwie bo samotność znała doskonale.Aż za dobrze.

Exellent

- Panienka słyszała? To niech się madame cieszy, że tego nie przeżywała. - Uśmiechał się dalej gorzko, ale wiedział iż klacz nie tylko o tym słyszała, ale i z pewnością to przeżyła.. Nie mógł sobie jej wyobrazić w samotności.

Prima · Gość

Spojrzała na niego i westchnęła ciężko. Po czym westchnęła tym razem lżej. Ni miała zamiaru spochmurnieć przez tą głupią samotność i przygnębienie. -Problem w tym że słyszałam o niej za dużo.- powiedziała po czym spojrzała na niego marszcząc brwi. Nie pasował jej do samotności.

Exellent

- Ahm.. - Westchnął teatralnie. - A więc to tak?! Panienka tu przyszła, aby zepsuć mi tą.. Romantyczną ciszę, w tym smutnym miejscu?! - Wykrzyknął, po czym zaczął się śmiać. Mimo, że to nie było miejsce do takich żartów, jednak nie mógł wytrzymać, żeby tego nie powiedzieć.

Prima · Gość

Zaśmiała się i zarzuciła grzywą. Po czym z iskierkami śmiechu w oczach powiedziała - Ja?Jakżebym śmiała! - zaczęła udawać szczere zdziwienie i oburzenie.

Exellent

Zamyślił się nieco i odpowiedział - Madame z tych dowcipnych mniemam. - Ponownie westchnął teatralnie. Machnął teatralnie ogonem /Ciekawe jak. x D/ i spojrzał na klacz.

Prima · Gość

Zdziwiło to ją. Ona - dowcipna?Kiedyś była bardzo wesołym konikiem ale to było kiedy była młoda i no cóż głupia.Uśmiechnęła się nieznacznie i powiedziała- Czasami rzeczywiście do nich należę, ale chwilowo jest to pana wpływ.

Exellent

- Ależ oczywiście.. To zawsze jest moja wina, madame. Nawet jak niczego nie zrobię, to też jest moja wina. - Skłonił jej się lekko, ale powiedział szczerą prawdę. Zawsze tak było, jest.. I być może będzie? - Na mnie już czas madame. Miło było z panienką rozmawiać, ale.. Czas mnie wzywa gdzie indziej, madame. - Spojrzał na nią i zaczął się oddalać. Nie chciał już w to miejsce wracać.. Zbyt ponuro, jak dla niego.

Prima · Gość

Zaśmiała się i pokiwała łbem. -Nie obwiniam pana. Dziękuję panu..- powiedziała po czym westchnęła. Została sama. Nie miała zamiaru czekać aż ogarnie ją melancholia wybiegła więc stąd szybko.